Ησυχία δεν έχουν! Μόλις φέτος την άνοιξη μας έστειλαν με το «Dada Bandits», ένα φυσικό-σαν-ποπ-χαμόγελο κομψοτέχνημα («α» 565). Έκτοτε τίποτε δεν δείχνει να ’χει αλλάξει – πώς θα μπορούσε άλλωστε; Μόνο αν σπάσεις κάποιον άξονα της πολυσύνθετης αυτής τραγουδοποιίας θ’ αποκτήσεις –ενδεχομένως– πρόσβαση σε άλλες θεματομορφές. Και, διάολε, προς τι να το επιχειρήσεις; Με τέτοιας κλάσης μελωδίες, τέτοιες μεγαλόπνοες ενορχηστρώσεις! .Argiris Zilos
Η πραγματικά μεγάλη ποπ –ας όψονται οι Beatles!– συνενώνει έτσι που με καμία δύναμη να μην τα ξεδιαλύνεις το περίτεχνα ενοργανωμένο, το απρόσμενα εναρμονισμένο, το διακριτικά παραβατικό, το ιδιότυπα μελωδικό και το αβίαστα συναισθηματικό. Άφησα για το τέλος το πιο ζόρικο: ότι παρ’ ολ’ αυτά δεν σε καθίζει, ότι από ένα σημείο και μετά δεν σε σκοτίζει με τον εστετισμό της. Κι εδώ ειν’ η ουσία: μιλάμε για γνήσια καλλιτεχνία, όχι για υψηλόφρυδο, επιτηδευμένο σνομπισμό.Argiris Zilos
Ησυχία δεν έχουν! Μόλις φέτος την άνοιξη μας έστειλαν με το «Dada Bandits», ένα φυσικό-σαν-ποπ-χαμόγελο κομψοτέχνημα («α» 565). Έκτοτε τίποτε δεν δείχνει να ’χει αλλάξει – πώς θα μπορούσε άλλωστε; Μόνο αν σπάσεις κάποιον άξονα της πολυσύνθετης αυτής τραγουδοποιίας θ’ αποκτήσεις –ενδεχομένως– πρόσβαση σε άλλες θεματομορφές. Και, διάολε, προς τι να το επιχειρήσεις; Με τέτοιας κλάσης μελωδίες, τέτοιες μεγαλόπνοες ενορχηστρώσεις! .Argiris Zilos
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πραγματικά μεγάλη ποπ –ας όψονται οι Beatles!– συνενώνει έτσι που με καμία δύναμη να μην τα ξεδιαλύνεις το περίτεχνα ενοργανωμένο, το απρόσμενα εναρμονισμένο, το διακριτικά παραβατικό, το ιδιότυπα μελωδικό και το αβίαστα συναισθηματικό. Άφησα για το τέλος το πιο ζόρικο: ότι παρ’ ολ’ αυτά δεν σε καθίζει, ότι από ένα σημείο και μετά δεν σε σκοτίζει με τον εστετισμό της. Κι εδώ ειν’ η ουσία: μιλάμε για γνήσια καλλιτεχνία, όχι για υψηλόφρυδο, επιτηδευμένο σνομπισμό.Argiris Zilos
ΑπάντησηΔιαγραφή