Σήψη σε ποπ συσκευασία, με την αλαζονεία του μακελάρη που γουστάρει και να παρηγορεί. Διδάχτηκαν, πιστεύω, απ' την επίγνωση ότι χάνουν – τέτοιας αυτοκαταστροφικής υφής ήταν το «Coal» («α» 339). Βασική όσο κι απλή η εδώ διαφορά: την άκρατη παραβατικότητα διαδέχεται η αγοραφοβική μελωδία. Μουσική ανοιχτή σε κάθε ερμηνεία, με εξαίρεση όσες τείνουν να ορίσουν την ποπ μουσική. /Ένα στούντιο -στη Μελβούρνη ίσως;- μεταμορφώνεται σε τόπο μαγικό όταν 3 Αυστραλοί σύρουν εκεί πιάνα, κιθάρες, πλήκτρα, ένα βιολί, μπάσο, ντραμς κι ένα σετ έγχορδα και καλούν 2-3 παραγωγούς εξ ων ο προφέσορας Alexander Hacke των Einsturzende Neubauten ν' αναδείξουν ή να διαβρώσουν 10 στοιχειωμένες λυρικές μελωδίες που... χάρη μεγάλη κάνουμε στην «κοινότητα» αν τις πούμε «ροκ».(αργ.ζηλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου